“Siyasətdə İstənilən Yaramazlığı Bağışlamaq Olar Mütləq Mənada Yalandır, Əqidəsizlikdir”

ACP lideri, eks-spiker Rəsul Quliyev Azpolitika.com vasitəsilə ona ünvanlanan  çoxsaylı suallardan ümumi respublika əhəmiyyətlilərinə cavablarını davam etdirir.

 

– Ukrayna, Gürcüstan, Qırğızıstan və hətta Ermənistan kimi Azərbaycan müxalifətinin birləşməməsi məsələsini necə çözmək olar? Necə etmək lazımdır ki, xalqın vəhdətini təşkil edək?

– Müxalifətin birləşməsi məqsəd və məqsədi həyata keçirməyin yolları üst-üstə düşəndə baş verə bilər. Sadaladığınız ölkələrin hamısında məqsəd bir olub – demokratik seçkilərə nail olmaq. Belə bir şəraiti yaradandan sonra bəzi partiyalar (hamısı yox) artıq müəyyən vəzifə uğrunda birləşiblər və mübarizə aparıblar. Azərbaycanda bəzi liderlər tərəfindən heç bir seçki şəraiti yaradılmadan vəzifə uğrunda mübarizə aparmaq ön plana çəkilir. Heç bir partiya gücü olmayan başqa partiya liderinin bayrağı altında birləşməz. Siz nahaq fikirləşirsiniz ki, müxalif partiyalar Azərbaycanda heç vaxt birləşməyiblər. 2003-cü və 2005-ci illərdə Azərbaycan müxalifəti birləşmişdi, nəticəsi nə oldu. Hələ seçkilərə bir neçə ay qalmış əvvəlcədən nəzərdə tutulan mübarizəni daha da inadkarlıqla davam etdirmək  əvəzinə necə silahdaşlarına kələk gəlib seçkilərdən sonra ön plana çıxmağa çalışdılar. Məsələ ondadır ki, nə camaatın, xüsusilə xalqın gələcəyini istəyən  jurnalistlərin bu insanlar qınaq obyektinə çevrilmir, yenə əvvəlki hərəkətlərini davam etdirirlər. Siyasət çirkabdır, siyasətdə istənilən yaramazlığı bağışlamaq olar mütləq mənada yalandır, əqidəsizlikdir. Siyasətlə məşğul olanlar siyasi baxışlarını dəyişə bilərlər bu normaldır. Məsələn, 20-ci əsrin 2 dahisi Ronald Reyqan və Uinston Çörçill 2 dəfə partiyalarını dəyişiblər. Ancaq siyasi partnyoruna kələk gəlmək, xalqı aldatmaq kimi hərəkətlər yol verilməzdir. Bəzən jurnalistlərin suallarına irişə- irişə siyasət ona görə siyasətdir ki, belə şeylər olur, deyənlərə baxanda xəcalət çəkirsən.

Məşvərət Məclisi bu yaxınlarda  konfrans keçirib. Bir çox partiya mənsubiyyəti olmayan və Azərbaycanda kifayət qədər hörməti olan insanların iştirakı ilə. Məruzə çıxışlarınıda partiya funksionerləri yox, onlar edibdir. O konfransın bazasında bəyannamə qəbul edilib. Bu bəyannamə faktiki olaraq bu gündən başlayaraq seçkilərin bitəcəyi 2013-cü ilə qədər proqram müəyyənləşdiribdir. Sənəd son 20 ildə yazılmış ən güclü sənədlərdən biridir. Onun bazasında birləşmək olar. Ancaq ilk növbədə özünə əziyyət verib o sənədi oxumaq lazımdır.  Mən əminəm ki, bir çoxları o sənədlə tanış deyildir. Birləşmək istəyən birinci növbədə onu oxuyar. Ondan sonra bəyannamənin hansı şərtləri ilə razı deyil onu müzakirə etməyə çalışar, bir sözlə addımbaaddım birləşmək üçün irəliləyər. Bu iş baş vermir, çünki birincisi, özləri Azərbaycanda seçki şəraiti yaradılmasına inanmırlar, ona görə də oturub gözləyirlər ki, bəlkə hökümətdən hansı isə bir uşağı göndərərlər onlarla separat danışıqlar aparsın. Siz jurnalistlər də təəssüf ki, o bəyannaməni oxumamısınız. Oxusaydınız, həmin o liderlərə sual verərdiniz, bu bəyannəmənin hansı maddəsi sizin xoşunuza gəlmir ki, bunun bazasında birləşmək istəmirsiniz.

 

– Nədən hər seçkidən sonra bir neçə beynəlxalq təşkilatlar seçkilərin demokratik keçirilmədiyini bəyan etsələr də rəsmi Bakıyla əlaqələrini kəsmirlər və yaxud da digər hegemon dövlətlər Azərbaycana sərt ismarıc göndərmirlər?

– Əgər ölkənin daxilində o sərt imicdən istifadə edib rejimi yerinə oturda bilən qüvvə yoxdursa, hegemon hökümətlər heç vaxt Don Kixot rolunda çıxış etməyəcək.  Sizdə “hegemon ölkələr neftə görə, Əliyevlər rejimini dəstəkləyir” kimi 100 faiz səhv fikir yaranıb. Hegemon ölkələrin Saakaşvilini dəstəklədiklərini hamınız bilirsiniz. Ancaq xalqın gücünü görən o ölkələr böyük ruh yüksəkliyi ilə demokratiyanı dəstəklədilər. Tutaq ki, Amerika seçkiləri sərt tənqid edir, prezidenti qeyri-leqitim hesab edir. Bu rəydən sonra siz özünüz əmin deyilsiniz ki, xalq ayağa qalxacaq. Bəs ABŞ necə əmin ola bilər? Bu hadisədən sonra prezident “bizə paxıllıq edən ermənilər bunu təşkil edirlər” deyəcək.  Ziyalılar ağzına su alıb duracaq, Fatmanisələr də “vay-vay kişi tək qalıb bütün dünya ilə vuruşur” deyəcəklər. Ramil Səfərovun əfv edilməsinə camaatın reaksiyasını görmədinizmi? Elə bil prezident Şuşa qalasının üstünə bayraq taxmışdı və oradan binoklla baxıb Gorusu tutan qüvvələrimizə əmrlər verirdi.

 

– Konstitusiyaya edilən dəyişik İlham Əliyevin yenidən prezident seçiləcəyinə təminat verir. O üçüncü dəfə prezident olarsa beynəlxalq ictimaiyyətin bizə münasibəti necə ola bilər?

– Beynəlxalq münasibət indinin özü də bizə qarşı yaxşı deyildir. Daha doğrusu, bizi özü-özünü idarə edə bilən bir xalq kimi qəbul etmirlər. Beynəlxalq təşkilat və informasiya orqanları prezidentin və ətrafının açıq-aşkar xalqın pulunu yeməsini, özlərinə xaricdə bahalı mülkiyətlər almalarını yazır,  göstərir  camaatın heç bir reaksiyasını görməyib daha nə etmək lazımdır bilmirlər. Onların münasibəti əgər Əliyevə yenidən seçkiləri saxtalaşdırmağa imkan versək çox mənfi olacaq, ancaq nə olsun.

 

–  Əgər Azərbaycan Qarabağ torpaqlarını azad etməyə qadir olduğunu bəyanlayırsa bəs nədən bunu həyata keçirmir. Səbəb nədir?

– Prezident Azərbaycanda həyat şəraitinin dəhşətli bir sürətlə inkişaf etdiyini deyir. Məgər bu həqiqətdir, yox, niyə görə Dağlıq Qarabağ barədə sayıqlamalar ciddi sayılmalıdır.

 

– Burada bəzi qüvvələr səsləndirilər ki, seçkiləri  xarici təşkilatlar keçirsinlər. MSK-ya etibar yoxdur. Necə fikirləçirsiniz, Əliyev hakimiyyəti buna razı olarmı və yaxud da razılıq verərsə onlar yenidən pulla ələ alına bilərlərmi?

– Yox razı olmaz, heç vaxt razı olmaz. Amma onu buna məcbur etmək lazımdır. Biz məcbur etməliyik.