“Mən bilmirəm hansı kataklizm biz azərbaycanlıları qəflət yuxusundan ayılda bilər.”

Bir daha Ukraina haqqında

İlk növbədə biz ukraynalılar niyə belə ehtirasla Avropa İttifaqına daxil olmaq istəyirlər sualının cavabını düzgün anlamalıyıq. Ukrainanın baş naziri Azarovun çıxışı primitiv və xalqı alçaldan çıxışdır. Onun dediyindən ukraynanılar sərbəst gediş gəliş üçün Avropa İttifaqına girmək istəyirlər ,başqa cəlb edici məqsəd yoxdur. Belə bir iddianın irəli sürülməsi ən azı yekəbaşlıqdır. Avropa İttifaqına 1992-ci ildən 8 keçmiş sosialist lagerindən və 3 sovet ittifaqından çıxmış avropa ölkələri daxil olublar. Son 20 ildə Avropa İttifaqına daxil olan ölkələrin siysi, iqtisadi və hüquqi vəziyyətləri köklü surətdə yaxşılığa doğru dəyişib. İnsanların maliyə imkanlarını xarakteriza edən adambaşına illik məhsul istehsalı bir neçə dəfə artıb və bu gün İttifaqa daxil olmamış RF, Azərbaycan və başqa ölkələrdən bir neçə dəfə yuxarıdır. Sovetlər dağılanda Ukraina yeni müstəqil ölkələr arasında ən qüdrətlisi idi. Bu gün Ukrainanın iqtisadi durumu Polşa və Pribaltika respublikalarından bir neçə dəfə aşağıdır. Çünki Avropa İttifaqına daxil olan ölkələrin hamısı Avropanın investisiyası və texnoligiyası hesabına dünya standartlarına uyğun məhsullar istehsal edir və bazara çıxardırlar. Hələdə köhnə sovet texnologiyası ilə məhsul istehsal edən Ukraina mallarını ancaq keçmiş sovet respublikalarına xüsusilə RF -na ucuz qiymətə satırlar.

Avropa İttifaqına girmək nə verir Ukraina xalqına.

Siyasi həyatında

1. Dövlət orqanları aşağıdan tutmuş yuxarıya qədər insanlar tərəfindən formalaşdırılır. Hər kəs seçkiləri saxtalaşdırmaqdan məhrum edilir.

2. Məhkəmələr müstəqil və aşağıdan yuxarı xalq tərəfindən seçilir və tərəf tutmaq imkanlarından məhrum edilir.

3.İnzibatı orqanlar əsası olmadan heç kimi həbs edə bilməz bərpa edilir və sair.

İgtisadiyyatda

1.İnsanların fəaliyyətinin hökümət orqanlarından asılılığı minumuma çatdırılır.

2.Hökümətin istər kiçik, istər böyük, istərsədə orta biznein işinə qarışması qanunlarla köklü şəkildə məhdudlaşır.

Hüquqi sahədə

1.Təhsil, səhiyyə sistemində uşaqların valideynlərinin varlı olmasından asılı olmayaraq hamısı üçün eyni şəraitin yaradılması.

2.Vətəndaşların azı 50 ölkəyə heç bir viza məhdudiyyəti qoymadan gedib gəlməsinə imkanın yaranması.

Artıq 17 gündür mənfi temperaturlu, qarlı Kiyevin və başqa şəhərlərin mərkəzlərində mitinqlər keçirən ukrainalılar görsənir ki, mən yuxarıda yazdıqlarımı yaxşı bilirlər və öz gələcəkləri uğrunda mübarizə aparırlar. Ölkənin əhalisinin ən azı 70 faizi Avropa ittifaqını istəyir. Hətta prezident Yanukoviçin Kiyevə pulla gətirdiyi insanlarında şüarları biz Avropa İttifaqını istəyirik, ancaq tələsməyəkdir.

Azərbaycanı bu günkü vəziyyətinə görə heç Ukraina ilədə müqayisə etmək mümkün deyildir. Azərbaycan hətta keçmiş sovetlərdən çıxan respublikalara o cümlədən RF-na satmaq üçün heç bir məhsul istehsal etmir. Azərbaycanın satdığı yeganə produkt neft və qazdır onuda xaricilər yerdən çıxardır və nasosları, kompressorları və tikdikləri trubalarla xaricə göndərirlər. Ümumiyyətlə ölkədə istehsal yox dərəcəsindədir. Həyat səviyyəsinə görə ən aşağı səviyyədədir. Türkmənistan və Ermənistandan başqa yerdə qalan ölkələrin hamısında işləyirlər və orada yaşamaqlarından məmnundular nəinki vətənləri Azərbaycandan.

Azərbaycanlıların nə istədiyini başa düşmək çox çətindir. Xüsusilə özlərini lider adlandıranların. Hökümətdə işləyənlər Azərbaycanı bir nömrəli inkişaf edən ölkə adlandırır. Müxalifətdə olanlar özlərinin fədakarlığını sözün əsl mənasında aşıqlar kimi tərənnüm edirlər. Azərbaycanda qiymətlər qaldırıldı. MŞ heç bir analiz aparmadan mitinq keçirmək qərarına gəldi. Çox güman onun istədiyi yerdə icazə verilməyəcəyinə ümid edirdi. Hökümət onların axırına çıxmaq üçün icazə verdi və 500 -600 nəfərlə başlanan mitin 30 dəqiqədən sonra 300 adama kimi azalmışdı, ona görə tələm tələsik yekunlaşdırdılar.

İndi belə bir uğursuzluqdan sonra bu insanlar nə üçün belə alındı sualını özlərinə verəcəklərmi xeyir. Onlar təqribən belə bir havada bu qədər adam gəlmişdisə deməli hamı hökümətdən narazıdır deyəcəklər. Bu ”liderlərə” insanlar sizə inanmadıqlarına görə mitinqə gəlmirləri necə başa salmaq olar, bilmirəm. Mitinqi təşkil edən partiyaların hər biri onların Bakıda azı 10 min üzvü olduğunu iddi edir. Yəni üst üstə 30 min. Soruşmaq lazımdır hanı o üzvülər, onların heç olmazsa 10 faizi gəlsəydi 3 min olardı. Bir sözlə Azərbaycan cəmiyyəti sözün əsl mənasında ağır vəziyyətdədir. Bu vəziyyətin yaranmasında ikinci skripkada həmin bu liderlər oynayır.

Hər bir Azərbaycanlı torpaqlarımızın müqəddəs olduğunu qeyd edir. Ancaq onlara Azərbaycanda demokratik seçkilər olmayıncan torpaqların azad olmasından söhbət gedə bilməzi başa salmaq mümkün deyildir. Əgər başa düşürlərsə niyə öz hüquqları uğrunda mübarizə aparmırlar. Niyə torpaqlarımıza müqəddəs deyirlər.

Mən bilmirəm hansı kataklizm biz azərbaycanlıları qəflət yuxusundan ayılda bilər. Bu gün azərbaycanlıların başının altına yastıq qoyan, xalqın azadlığı uğrunda mübariz apardığını gözə soxmaq istəyən bu günkü müxalifət liderləridir. Onlardan xilas olub yeni qurumlar yaratmaq çox vacibdir.

Rasul Guliyev - Rəsul Quliyev haqqında

Rasul Guliyev is the former Speaker of the Parliament of Azerbaijan (1993-1996) and is currently leader of the Open Society Party, one of Azerbaijan’s opposition parties. He is a passionate proponent of democracy. He actively participates in efforts to secure democracy and human rights in Azerbaijan, an oil-rich nation by the Caspian Sea and a former Soviet Republic. He writes and speaks out forcefully against the dangers of resurgent dictatorships in the former Soviet Republics. Mr. Guliyev resigned from his post as Speaker in 1996 to protest the human rights violations, censorship policies, widespread bribery and corruption, and anti-democratic policies of the Heidar Aliyev regime. Since that time he and his relatives and colleagues have been continually harassed by the government, now headed by Heidar Aliyev’s son, Ilham. Mr. Guliyev and his family live in political exile in the United States. During the past several years Mr. Guliyev has devoted his efforts to writing political and historical books that reveal the realities of life in Azerbaijan today. His books have enjoyed widespread interest in the Azeri diaspora forced to leave their homeland because of political persecution. Millions now live across Europe, in Russia, and the U.S. Recently, when excerpts from his latest book were published in an opposition newspaper in Azerbaijan and the book began selling within Azerbaijan, the government intervened to halt its distribution. Mr. Guliyev has presented briefings to US policy makers in numerous forums, including those sponsored by the National Democratic Institute (NDI), the International Republican Institute (IRI), the Congressional Human Rights Caucus, the Carnegie Endowment for International Peace, and the Kennan Institute of the Woodrow Wilson International Center. He has testified before the US Congress’ Helsinki Commission (Commission on Security and Cooperation in Europe) on the issue of Elections, Democratization, and Human Rights in Azerbaijan. Government Service and Political Involvement Following a career in the oil industry (in 1992 Mr. Guliyev was named Vice President of SOCAR, the State Oil Company of Azerbaijan Republic), and with the advent of Azerbaijan’s independence from the Soviet Union, Mr. Guliyev became involved in the political process in Azerbaijan. He served as Speaker of the Parliament during the early years of independence but became increasingly disenchanted after former KGB General Heidar Aliyev seized power. Since the late 1990’s he has been a leading opposition figure and party leader. In 2005 he was his party’s candidate for the parliamentary elections, but was prevented from returning from exile to Azerbaijan to participate in the election process. In dramatic events, the government closed and sealed off the airport to prevent his plane from landing and arrested many of his supporters. Despite this, he garnered the majority of votes in his precinct – yet the authorities would not validate his victory in this election that international observers decried as marred with irregularities and falsifications. Two years later Mr. Guliyev co-founded the Open Society Party and was elected party leader. Since the 2008 presidential elections, the entrenchment of Ilham Aliyev’s power, and the growing reliance on Azerbaijan by the US, repression in Azerbaijan has increased. Journalists and American-educated Azeri bloggers have been arrested for talking and writing against Ilham Aliyev and his family. The office and home of a leading human rights activist was recently bulldozed by the government. This climate creates dilemmas for the U.S. government which looks to Azerbaijan for energy resources for the West and for cooperation with regional security needs. The next Azerbaijan presidential election will be held in 2013. Ilham Aliyev will be the leading candidate. The opposition in Azerbaijan has been crushed. And under Aliyev’s leadership and direction, the country’s Constitution has been amended to remove term limits and set the stage for Aliyev’s being “president for life.” It is in this context that Rasul Guliyev is renewing his efforts to remind and inform U.S. policy makers of the on-going repression and corruption that plagues Azerbaijan, and encouraging U.S. policy makers to speak out about these realities. Personal Rasul Guliyev is married to Elmira Guliyeva, formerly an oil engineer. He is the father of three and has six grandchildren.

Hələlik heç bir şərh yoxdur... İlk cavab yazan siz olun!

Cavab qoy

Sistemə daxil olmaq üçün məlumatlarınızı daxil edin və ya ikonlardan birinə tıklayın:

WordPress.com Loqosu

WordPress.com hesabınızdan istifadə edərək şərh edirsinz. Çıxış /  Dəyişdir )

Twitter rəsmi

Twitter hesabınızdan istifadə edərək şərh edirsinz. Çıxış /  Dəyişdir )

Facebook fotosu

Facebook hesabınızdan istifadə edərək şərh edirsinz. Çıxış /  Dəyişdir )

%s qoşulma

%d bloqqer bunu bəyənir: